Paragraf 26. ustawy o podatku od wartosci dodanej nakazuje płatnikowi wystawienie faktury (dosł. daňový doklad - dokument podatkowy) w terminie 15 dni od dnia wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu (pkt. 1a ode dne uskutečnění zdanitelného plnění), w polskich przepisach daty czynności określanej jako data sprzedaży. Ten sam paragraf w kolejnym punkcie nakazuje wystawienie faktury w terminie nie późniejszym niż w 15 dniu od przyjęcia płatności.

Poprzedzające §26 paragrafy od 21. szczegółowo definiują moment przyznania podatku przy świadczeniach (czynnościach) podlegających opodatkowaniu, przy czym już pierwsze zdanie ma dla postawionego problemu charakter fundamentalny. "Podatek na wyjściu płatnik jest zobowiązany przyznać w dniu świadczenia czynności podlegającej opodatkowaniu lub w dniu przyjęcia płatności, przy uwzględnieniu dnia, który nastanie wcześniej, chyba że ustawa stanowi inaczej."

W przypadku dostawy towarów za dzień sprzedaży uważa się:
a) dzień dostawy przy sprzedaży na podstawie umowy kupna między kontrahentami,
b) dzień przyjęcia w pozostałych przypadkach,
c) dzień licytacji w aukcjach,
d) dzień nabycia prawa użytkowania towaru wynajmowanego.

Od powyższych zasad wyjątek ustanawia się dla dostawy wewnątrzwspólnotowej towarów, gdzie za datę sprzedaży uznaje się datę wystawienia faktury o ile faktura zostanie wystawiona przed 15 dniem miesiąca następującego po odesłaniu lub rozpoczęciu przemieszczania towarów. W przeciwnym wypadku datą sprzedaży jest 15 dzień miesiąca następującego po tym fakcie. Z powyższego wynika, że najpóźniejszym momentem ustalenia daty sprzedaży jest 15 dzień następnego miesiąca po rozpoczęciu dostawy towarów.

U dostawy wewnątrzwspólnotowej usług unijne przepisy ustawodawca ponownie wraca do fundamentalnej zasady daty sprzedaży usługi lub przyjęcia za nią płatności i nakłada obowiązek wystawienia faktury w terminie 15 dni.

W przypadku dostaw krajowych, u faktur przyjętych prawo do odliczenia powstanie najwcześniej w dniu otrzymania faktury.